Goede en nuttige overwinning op Heijmans Excelsior
In de zesde ronde van de nationale clubcompetitie scoorde het eerste team een meer dan nuttige overwinning. Heijmans Excelsior uit Rosmalen stond in 'het rechterrijtje' een wedstrijdpunt voor op de Twentenaren maar werd overtuigend verslagen: 12-8. Daardoor lijkt degradatiegevaar en het spelen van nacompetitiewedstrijden, voor de nummers negen en tien, afgewend.
De teamcaptain, Odin Mol, was bovendien zeer te spreken over de manier waarop de overwinning tot stand kwam. Behalve Andre Nijmeijer, die de sterke Wim van der Kooij tegeover zich zag, verloor niemand een partij. Naast de drie overwinningen waren er de nodige 'plusremises' te noteren.
Leo Faber liet een grote afwikkeling toe tegen Gijs voor de Poorte, maar had fraai gezien dat een kansrijke dunne stand overbleef. Hij haalde de twee punten in het vervolg met overmacht binnen. Omdat na een spannend en intrigerend gevecht ook Jeroen Goudt de winst binnenhaalde tegen Adri Vermeulen, binnen de vier uur spelen, was de uitgangspositie al snel riant. Temeer daar Gabri-el Heerema ook al had gewonnen, van de solide routinier Jan van den Hooff. Heerema had in de partij al snel omsingelende aanknopingspunten tegen de kerkhof-voorpost van zijn tegenstander. Met noeste arbeid en veel positioneel gevoel wist hij ook in deze partij tot winnend voordeel te komen, wat door zijn teamgenoten unaniem hoog werd gewaardeerd.
Grootmeester Vadim Virny vocht een positioneel duel uit met de nog altijd sterk spelende Hans Ladage. Het voordeel in het eindspel was zeer groot, maar Ladage vond toch een nauwkeurige weg naar remise. Odin Mol had niet verwacht dat tegenstander Henk Kolk een dure doorbraak aan zou durven, die vroegtijdig tot deling van de punten zou leiden. Maar het gebeurde wel.
Wytze Sytsma kwam tot een voordelige stand door het passieve spel van invaller Slagter, maar deze hield slim de marges in de gaten. Egbert van Hattem speelde een spannende aanvalspartij tegen de getruukte Roep Bhawanabhiek, die enigszins luidruchtig achter het bord aanwezig was. Het voordeel van wit sloeg niet door waarna remise het logische gevolg werd. Jos Stokkel vond in Frank Teer een sterke tegenstander tegenover zich in een partij waarin het evenwicht niet echt werd doorbroken.
Voor een incident tenslotte zorgde nog Ernst-Jan de Bruijn. Zijn aanval was zeker niet van gevaar ontbloot maar tegenstander Mari van Ballegooijen (in 2000 deelnemer aan het NK te Hengelo) vergiste zich. Met miniem voordeel ging De Bruijn het eindspel in en tartte zijn tegenstander vervolgens door een drie-om-twee tot het uiterste uit te spelen. Van Ballegooijen gaf geen krimp en scheurde na de remise het notatiebiljet voor de ogen van Ernst-Jan in stukken.
Partijen